Çok kalabalıktı. Açık hava olmasına rağmen sesten boğuluyordu insan. Oysa tertemiz, serin bir hava vardı. Bu kadar tantana, adamın birinin konseri yüzündendi.
İşimden eve gitmek için hep o yoldan geçerdim. Bu kez de dalgınlıkla yolumu değiştirmemiş, kalabalığa girmiştim. Aslında severdim şarkılarını. Sorun kalabalık ve gürültüydü.
Yanımda benim yaşlarımda bir adam bağıra bağıra onun bir şarkısını söylüyordu. Ne var ki, söylediği şarkı sahnedeki sanatçının söylemekte olduğu değildi. Onun dışında herkes sanatçıya eşlik etse de; o avaz avaz bağırarak şarkısını söylemeye devam ediyordu. Kendimi yanımdakine eşlik ederken bulduğumda şaşırmıştım. Sesim o kadar gür çıkmasa da ben de bağırıyordum.
Şarkımız bittiğinde bakıştık ve grubun söylemediği başka bir şarkıyı söylemeye başladık. Bu kez ben başlatmıştım.
Kalabalığın şarkısını söylemeyen bir erkek ve bir kadın…
İlginçtir, artık gürültü hiç rahatsız etmiyordu. Eve gitmek için acele etmek de gelmiyordu içimden. Bildiğimiz tüm şarkıları söylemeye başlamıştık. Hatta birimiz şarkıya başladığımızda, eğer onu diğerimiz bilmiyorsa o bitirene kadar bekliyor ya da ritim tutup bildiğimiz kadarıyla şarkıya eşlik ediyorduk.
Bir de baktık ki konser bitmiş. Kalabalık dağılırken biz kalan insanlara tutunurcasına söylemeye devam ediyor, adeta kalabalığın dağılmayan kısmına doğru yanaşıyorduk. Sanki onlar olmazsa hiçbir bahane kalmayacaktı. Ne var ki artık alanda tek tük insan kalmıştı. Biz hâlâ söylüyorduk. Artık bildiğimiz şarkılar da bitmişti. Çocuk şarkıları bile tüketilmişti.
Bir müddet sustuktan sonra, arkamıza bakarak ayrı yollara doğru yürümeye başladık. Sadece bir bahane arıyorduk. Bir tek bahaneyle her şey kaldığı yerden devam edebilirdi. Oysa hiçbir şey olmadı ve sessizce yollarımıza gittik. İsimlerimizi bile bilmeden. Birbirimize hiçbir şey sormaya cesaret edemeden.
Ağır adımlarla evime yürürken düşündüm… Çocukken her şey farklıydı. Ne güzel çocuktum, cesurdum… Ayaklarım çıplaktı. Toprakta korkacak bir şey yoktu o zamanlar. Şimdi ayakkabılarımı çıkarsam kırık bir şişe ayağıma batabilirdi. Bir adama “seninle şarkı söylemeye, görüşmeye devam etmek istiyorum,” desem incinebilirdim.