Sarkıt ve dikitlerin birleşmesiyle sütun olurdu mağaralarda. Hüzün ve sevginin birleşmesiyle de keder olurdu ve keder, bir sütun kadar sabit kalmaz, mağarayı sağlamlaştırmanın aksine yıkardı; çünkü kökleri bir bitkininki gibi asitliydi. Ve keder sabırla, damla damla oluşturulmazdı çoğu zaman.