Lazımlığında oturuyor, kendince şarkılar söylüyordu. Lazımlık kupkuruydu. Çişini yapmak için onu bekliyordu. Bilinçsizce…
O gelmiyordu, gelmeyecekti. Küçücük zihni bunu ne zaman anlayacaktı? Zihni mi güçlüydü; yoksa ihtiyaçları mı, zaman gösterecekti.
Ancak bir bebeğin anlam verebileceği şarkıları tükenmiyordu. Tüm kararlılığına rağmen, o gelmiyor, gelmiyordu.
Ağlamıyordu da. Şarkı söylüyordu hala…