10.05.2020

Birbirlerini dinlemeyen, otomatik cümlelerle konuşan insanların arasında sivrilmemin, tuhaf karşılanmamın tek nedeni hiçbir şeye inanmadığımı, yani bir nihilist olduğumu söylemem olduğuna inanamıyorum bir türlü.
Pek sivrildiğimi de söyleyemem; ama tuhaf karşılandığım doğru. Resmen insanlar beni bunu söylediğim için küçümsüyor yahu! İnanabiliyor musunuz? Oysa benim yaptığım tek şey, onları kendilerine yansıtmak.
Nasıl olur da hiçbir şeye inanmam ben!
Ben mi?
Hani her sabah yediğim yumurtaların sarılarını kedilere afiyetle yemeleri için ikram eden ben…
Hani tüm gün, köpek gibi çalıştıktan sonra akşamları köpekleri doyuran ben…
Hafta sonlarında yaşlılarla saatlerce bulmaca çözen, defalarca dinlesem de; anılarını ayrıntılarıyla dinlemek isteyen, dişsiz gülümsemelerini çekip alıp yüreğimde saklayan, çocuklara ahşap oyuncaklar oyan, hikâyeler anlatan, somurtkan birisini güldürmeden bırakmayan ben…
Yani nihilist dememle hemencecik nihilist oluveriyorum da siz inançlı, dolu dolu yaşayan insanlar oluveriyorsunuz ha?
Sizler…
‘Anlıyorum,’ dediğinizde anladığınızı sanıp hiçbir halt anlayamayan sizler…
Sizler!
Bir insan sosyal medyada yardıma ihtiyacı olduğunu yazdığında ortalığı ayağa kaldıran, önünüzde can çekişene bir an dahi bakmayan, sonra onun için psikolojik analizler yapmaya çalışan sizler…
Nefesinizi kontrol ederek hayatınızı kaliteli hâle getirmeyi hedefleyen, çocuğunuzun dikkatinizi çekmek için yaptığı haylazlık için nefes nefese haykıran, ona arkanızı dönüp; tekrar nefesinizi kontrol ettiğiniz zannına sıkı sıkı tutunan, arkanızdaki için için ağlayan çocuğunuzun sıkışmış nefesini duymayan sizler!
Birbirinize ölümüne kibar davranan, anlayışsız, nezaketten nasibini almamış olduğunuzu sırada kazayla önünüze geçen yaşlı kadına bağırışınızdan kolayca anlaşılan sizler…
Sizler!
İş yerlerinizde müşterilerinize iyi davranan, temizlikçinizi aşağılayan sizler…

Ben mi?
Sizler mi?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir