12.06.2018

İnsanın ne mene bir yaratık olduğunu, aşağılık olduğunu söyleriz de
aksini geçerli kılmak için bir şey yapmak aklımıza bile gelmez. Salt kötü müdür insan?
Su katılmamış… Hiç iyi bir şey yapmaz mı? Yazılan kitaplar, yapılan
heykeller, bestelenen müzik eserleri şöyle dursun, birisinin başka
birisine gülümsemesi kötü müdür de insana veryansın edip dururuz
durmadan?
Yazılan kitapları yazan, müzik eserlerini besteleyen, heykelleri
yapan, bir diğer insana hiçbir çıkarı olmamasına rağmen gülümseyen
de insan değil midir?
Elbette insandır ve bunu yaparken insanların kötü olduğu aklına bile
gelmemiştir.
İşte bunları düşünüyordu limonatasını yudumlarken.
Yine bir arkadaşı kandırmıştı onu oysa. Paraları çok az olmasına rağmen sermayede ortak olup bir lokanta açmışlar, açar açmaz da “Arkadaş” dediği şahıs, hukuki bir yolunu bulup onu ortaklıktan çıkarmıştı. Evet, bir insan bunu yapmıştı ona ama her insan öyle değildi ya. Evet, çok kızgındı ve ne yapacağını bilmiyordu gerçekten. Parası kalmamıştı, heyecanı buharlaşıp uçmuştu. Kimseyle bir bağı olsun istemiyordu…
Ama kötü insanlar da hep böyle güvensizleştirilmiş, kendileri tarafından güvensiz olmaya ikna edilmiş insanlardan ibaret değil miydi?
Güvensizlik, sadece güvensizlik doğururdu çünkü çoğaltacağı DNAsında o vardı. Güvensiz insan da kendisini kollamak için ne olsa yapardı. İşte bu da kötülük değil miydi?
Böyle düşünüyordu ama belki de bu düşünceleri birer züğürt tesellisiydi.
Her ne olursa olsun, arkadaşına sadece zihninde onu canlandırarak kızmaya, hiçbir genellemeye izin vermemeye karar verdi. İnsanlar değildi suçlu olan. Arkadaşıydı.
Bunları düşündükten sonra, kendisi bile bir fabldan çıktığını düşündü. Bu kadar üstten, öfkesini dışlayan bir bakış açısıyla düşünmek gerçekten sinirlerine, hayal kırıklığına iyi gelecek miydi?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir