13.10.2018

Gülümsedim…
Bir mekana girer girmez yaptığım şey budur çünkü. İlk kez gülümsediğimde ifadesiz suratlarla karşılaşmıyordum; ama bu kez farklıydı. Bu suratlarda tuhaf bir donukluk da vardı. Aslında sanki donuk bir ifade dışında bir ifade, o altı surata da yakışmazdı. Çok yakışırdı da eğreti dururdu. Okula henüz başlamıştım. İşimi özenle yapardım. Bunun için de biraz yavaş sayılırdım. Devamlı işime son verilmesinin sebebi bu olmalıydı.
Bu işi beş yıldır yapıyordum. Daha önceki işimde bir doktordum. Dahiliyeci… Çoğunlukla mikroplarla uğraşan kişi…
Şimdi de onlarla uğraşıyordum. Başka bir şekilde…
Paspas suyuna biraz karbonat koydum ki mikroplar zeminden uzak dursun. Benden başka hiçbir temizlikçinin bunu yaptığına şahit olmamıştım ama nasıl olsa karbonat ucuzdu.
Hekimlikten temizlikçiliğe… Ne tuhaf bir yolculuk değil mi?
Bunun nedenini merak eden o kadar çok insan var ki…
Beni bir sivil hekim olarak düşünebilirsiniz. Bir suçluyu yakalayabilmek için görev değiştiren bir polis gibi yapıyordum ben de. Bir mikrobu, bir hastalığı arıyordum. Ancak çocuklara bulaşan, sebebi bilinmeyen, birçok çocukta olup kendisini çok nadir gösterecek kadar baskın olan, çoğunlukla sinsi sinsi ilerleyen bir mikrobu…
İşte o an, o mikrobu bulmuştum. O altı donuk yüzde… Ellerinde bir silgi, devamlı önlerindeki sıraya sürten, o altı elde…
Silgi bitene kadar sürteceklerdi. Devam edeceklerdi ve parmaklarının kemikleri görülecekti. Sonra kim bilir ne olacak, onlar sürtmeye devam edeceklerdi.
İşte bu altı kişi, birbirlerine bu hastalığı bulaştırmıştı. Sınıfta başka birisinin olup olmadığına baktım. Masasının altına sıkışmış, zavallı bir adam gördüğümde hastalığı bulaştıranı bulmuş olduğumu anladım.
Paspasımı bırakıp masaya geçtim ve anlatmaya başladım. Gerçekten anlatmaya.
Silgiler kurtulmuştu.
Çocuklar da…
Onları kurtarıp ilk görevimi yerine getirdikten sonra, salyalarından örnekler alıp sivil görevime son verdim.
Bu hastalığın mikrobunu bulacak, yok edecektim. O zaman belki masanın altına saklanan öğretmenler hiçbir şey bulaştıramayacaklardı.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir