Çalmak onun için bir tutkuydu. Bir şeyler çalmanın heyecanını, hayatındaki hiçbir şeye benzetemezdi. Bunun sebebini hiçbir zaman anlayamamıştı ama durum buydu işte.
Çalınan şeyin büyüklüğü teoride önemli değildi. Her defasında aynı dozdaydı heyecanı ama pratik olarak aç kalmamalıydı tabii.
Bir şeyi çaldığında ilk duygusu, sahip olmanın getirdiği mutluluktu. İkincisi de çaldığı insanın, tanısa da tanımasa da değişmezdi, çekeceği yoksunluğun hayali…
Gaddar biri olmamıştı hiç ama bu durum onu mutlu ederdi. O yoksunluk… Onun hayali… Tatmin ederdi onu.
Hatta bazen yakın arkadaşlarının çok değer verdiği bir şeyi aşırır ve onlar hakkında, onların yokluğu hakkında günlerce yakınmalarını dinlerdi. İşte o zaman çok çok büyük bir zevk alırdı bundan.
Nasıl oluyorsa bir defa bile yakalanmamıştı. İnce hesap yapardı ve mutluluğunu çok önemsediği için hata kabul etmez, duygularını karıştırmazdı. Mutlu olmaya yatırım yaparken çok titiz bir yatırımcıydı. Çaldığı parayı harcarken planlı ama rahat harcardı. Kazanacağına güvenirdi çünkü.
O gün, bir çocuğun, üzerine titrendiği her hâlinden belli olan bebeğini gözüne kestirmişti. Gösterişsizdi, elbette para kazanmazdı ondan ama çocuk bu bebeğin üzerine titriyordu . Onun için paradan çok daha önemliydi. Bebek biraz büyük olduğundan çalması o kadar kolay olmayacaktı. Çocuk da yanından hiç ayırmıyordu. Dikkat çekici, kıpkırmızı saçları vardı.
Çöpçü kılığına girdi ve çocuğun yanında ortalığı süpürürken kaşla göz arasında bebeği aşırıverdi. Çocuk bir kuşa daldığından on-on beş dakika sonra fark etmişti durumu. Çöpçü olarak orada bulunmadığı için onu tanıyıp bebeğini sormamıştı.
Ağlamış, ağlamış, ağlamıştı…
O ağladıkça mutlu olan hırsız, bu mutluluğundan ötürü en ufak bir suçluluk dahi duymamıştı.
Sonra bebeği, çok pahalı bir bebekle oynayan bir çocuğun kucağına atmıştı. Çocuk, bebeği dirseğiyle itmişti.
Bu durum artık ona tuhaf gelmiyordu.
Ardından itilen bebeği başka bir çocuğun, yırtık pırtık bebeğiyle oynayan bir çocuğun önüne atmıştı. Belli ki o yırtık pırtık olan bebek de çocuk tarafından değer verilen bir bebek olacak ki, çocuk ona verilen bebeği alsa bile, öylece bir yere yatırmakla kalmıştı.
Hayatında ilk defa, günler sonra bebeği çocuğa geri getirmişti.
Çocuk sevinmemişti.