Küçük, kaç yaşında olduğunu bilmediğim bir çocuk vardı bugün. Bir hastanenin bekleme salonundaydı. Broşürleri renklerine göre düzenledi, düşen birkaç tanesini topladı ve düzgünce yerine koydu.
Düşündüm…
Biz ne zaman, kaç yaşımızda bundan vazgeçmiştik?
O çocuk bizim yaptığımızı yapacak mıydı?
Ne zaman yapacaktı?
Bir ah çektim, yüzüme düşen saçlarımı bile kıpırdatamadım, nerede kaldı karşıki dağları yıkmak.
Kısa yazıda çığır açmışsınız resmen. Belki benim yorum bile ondan uzun olacak. İnsan bir paragrafta nasıl anlatabilir ya.
Çok teşekkür ederim.
Uzun yazmak konusundaki denemelerim artacak…