27.02.2018

İp atlamayı severdi. Bir gün pazarda rengarenk bir ip gördü. Babasının verdiği bozuklukları biriktiriyordu. Tezgaha gitti, ipi aldı, tüm parasını saymadan adamın önüne döktü ve uzaklaştı.
Eve geldiklerinde, bahçeye gitti ve iple atlamaya başladı.
“Bir…”
İlk atlaması onu bir yıldıza taşımıştı. Belki de güneşin tam içine… Yanmıyordu mucizevi bir biçimde.
“İki…”
İşte aya ayak basan en küçük kişi oluvermişti.
“Üç…”
Bir boşluk… Uzay boşluğu olsa gerek…
“Dört…”
Başka bir yıldız. Bu kez ışığı pembe olan bir yıldız.
“Beş…”
Bir gezegen… Bu gezegende de hayat var. O bir kaşif… Başka bir güneş sisteminde bir hayat buldu. Keşke bir kanıt götürebilse…
“Altı…”
Ahh! Ayağı tökezledi… Yandı! Bir karadelik…

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir