Yıllardır onu görmemiştim. Ne kadar özlediğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Nefes alışını duyduğumda, bu kadar karakteristik bir şekilde havayı içine çektiğini fark edebildiğime bile şaşmıştım. Aslında uzakta olduğumda da başka kimsenin olamayacağı kadar çok defa aklıma geldiği doğruydu ama bunun üzerinde pek durmamıştım. O, arkadaş ortamımda sadece bir ayrıntıydı ve ben de küçük şeyleri daha çok özlediğimi falan düşündüm. Yani onu düşünmemin genel özlemimin bir tezahürü olduğunu varsaymıştım. Genel olarak İnsanları görmediğimde özlediğimi fark edememe gibi bir huyum vardı. O da… O da şaşırmıştı bir şeye. Galiba aynı şeye.. İkimiz de birbirimizi gördüğümüze nasıl bu kadar sevinebildiğimize şaşmıştık. Madem bu …