Onu her gördüğümde, sesini telefonun ucunda işittiğimde ya da parfümünün kokusu herhangi bir şekilde burnuma ulaştığında sebepsiz bir öfkeye kaptırıyordum kendimi. Dahası da vardı. Onu öldürmek, daha net söylemem gerekirse bıçaklamak istiyordum. Yok, aslında buna ihtiyaç duyuyordum! Telefon ekranında adını gördüğümde bile başlıyordu her şey. Ya da sarf ettiği ilk kelimeyi duyduğumda. Ya da yanımdan geçerken yarattığı rüzgâr burun deliklerime dolduğunda. Zihnim o salisede bulanıyor ve kalbim hızlanıyordu. Parmaklarım anında bir bıçak kabzasını tutmaya hazırlanıyor, kaslarım geriliyor, kemik ve eklemlerim bıçaklama hareketi için hazırlıyordu kendilerini. Elimde değildi. Bunu yapamayınca da bir titreme geliyor, vücudum kendisini rahatlatamadan önce resmen büyük bir …