Bir salyangoz kabuğunu delip üfledi. Bunu yaparken şapkasını takarmışçasına sıradan bir şey yapıyordu sanki. Oysa çıkan ses hiç de sıradan değildi. Hiçbir müzik aletinden bu denli bilinçli bir ses çıkmamıştı şimdiye kadar. İsrafil’i bekleyen bir salyangoz mu olacaktı acaba, ayaklarının dibinde ölüp kabuğunu sunmak için? Onun için mi bu kadar yavaş sürünmekteydiler salyangozlar? Bu kadar aldırışsız…Bunları düşünerek, kabuğu bir daha üfledi. Kabuğu ağzından çıkartmayacaktı fakat. Nitekim soluk borusuna dekoratif bir tıkaç olarak düşündüğü kabuğu, yerine yerleştirdi. Kabuktan geçen nefes son nefesi olmuştu. Tıpkı planladığı gibi…