09.11.2023

Bu çocukların çok mutlu olmalarını istiyordum. Çok mutlu olmalarını ve bir yere ait hissetmelerini… Peki ne yapmalıydım? Onlara tüm ihtiyaçlarını vererek birbirlerine yaklaşmalarını sağlayabilirdim. Birbirlerinden uzak, bağımsız yaşamaya alışmış, duygusal açlıkları giderilmemiş çocukları birbirlerine nasıl yaklaştırabilirdim? Aslında o kadar da zor bir şey değildi. Bunun en kolay yolu ortak bir düşman yaratmaktı. Bir sürü politikacının yaptığı gibi… Onları birbirlerine yaklaştırmayı planladığıma göre benden ve personelimden uzaklaştırmak mantıklıydı. Ne de olsa bizleri buradan çıktıktan sonra görmeyeceklerdi. Oysa eğer umduklarım gerçekleşirse birbirlerine daima destek olacaklardı. Özel personeller seçtim. Sert, yaklaşılmaz, duygularını işlerine hiç karıştırmayan. Yine de çocuklarımı gaddar insanların eline bırakamazdım. Ve …

Okumaya Devam Et

08.09.2018

Yetimhanede büyümüş bir insanın sevgiye hasret oluşundan söz ederler hep. Kimin değil ki? Kim değil ki? Ben yetimhanede büyümüş değilim ama insanların sevgiye hasret oluşundan ve buna bizzat kendileri neden oluşundan son derece mustaribim. Saçma sapan kuruntular, arkalarına gizlendikleri; salt bahaneden oluşan kurallar, ki kurallara karşı çıkmaktan asla söz etmiyorum şu anda, sadece kuralları bahane olarak kullanmaktan söz ediyorum… Ve daha bir sürü şey, bir sürü şey… En büyük edebiyatçılar bile bunu yapmışlar. Hem de sanatlarına malzeme yapmışlar sevgiye olan özlemlerini. Yani önce bu sonucu hazırlayıp; sonra da bundan yararlanmışlar. Kötü mü olmuş? Yoo, sadece özlemimiz, sanatçı noterler tarafından tasdiklenmiş …

Okumaya Devam Et