Islak gözleriyle yüzüme baktı. Numara yaptığını biliyordum. Aldırmadım. Yüzünü büzüştürerek birkaç damla daha çıkartabildi. Ne bileyim, belki acı bir anısını zihninde canlandırmaya çalışıyordu. İçimden bir yumruk aşk etmek gelmişti; ama kendimi tuttum. Arkamı bile dönemezdim. Yüzüne ifadesizce bakmalıydım. Öyle de yaptım. Artık yönlendirilmesi kolay, yumuşak yürekli biri olmayacaktım. Belki de onu sevmeye devam etseydim… hâlâ yönlendirilecektim. Yani akıllanmamış, sadece sevmekten vazgeçmiştim. Ya da sevdiğimi zannetmekten… Uygun başka birisini görene kadar.