Teselli edildikçe ağlarsın derdi. Kim mi? Bilmiyorum. Biri demiştir ki içimde yankılanıyor. Hiçbir şey yoktan var olmaz öyle değil mi? Ben de ağlamamak için teselli edildiğimde reddetmeye, acımı yadsımaya çalıştım hep. Eğer biri beni teselli etmezse ağlamazdım. Bu kadar basittir diye düşünmüştüm. Öyle değilmiş tabii. Olay teselli edilme meselesinden çoktan çıkmıştı. Zaaflarımı belli etmeme meselesine kadar varmıştı iş. Öyle ki, hissedilen her şeyin bir zaaf olduğu safsatası işgal etmişti zihnimi ve gitmiyordu. Tüm hislerimi talan etmiş, hâlâ talan edecek şeyler bulduğu için bir parazit gibi zihnimi kendisine yuva bellemişti. Bunu nasıl mı anlamıştım? Tabii ki bir kayıpla. Her şey kaybedilerek …