Sigarasını yaktı, kokmadı. Sadece mavi bir duman, havaya yayıldı. Hava masmavi oldu. Dudaklarıyla ve nefesiyle dumanı şekilden şekle sokmaya başladı. Bir masal anlattı oturduğu yerde. Sakin, hiç konuşmadan… Sigarası tam masal biterken bitmişti. Mutlu bir sonu yoktu masalın ama her yer masmaviydi ve bu mutluluk veriyordu insana. Bir tek şey vardı, orada ondan başka kimse yoktu. Masalı ondan başka kimse görmüyordu. Dumanın kokusuzluğuyla ondan başka kimse ferahlamıyordu. Ondan başka kimse, soluk seslerindeki zorlamasız ritmi dinleyemiyor, ağız hareketlerindeki sükuneti izleyemiyordu. Bir hücredeydi çünkü. Yıllardır… Belki de kendisini bildi bileli. Bir suçu da yoktu. Adi bir suçlunun suçunu üstlenmiş, öyle ki, delilleri …