Kendimi Hephaistos gibi hissediyordum. Bir kamburum yoktu ve cüce değildim; ama kendi kendime tuvalete bile gidemeyen, diğer körlerin bile zavallı dediği bir kör idim. Dışlanmıştım. Ailem ve körler tarafından… Doğuştan görmememe rağmen neden tuvalete bile gidemediğimi bilmiyordum. Yapamıyordum işte. Bunun için çok çalışmıştım gerçekten. Hocalar tutmuştum kendime. Param vardı, yurtdışından hocalar, sinirbilimciler, hipnoterapistler, metafizikle uğraştığını iddia eden şarlatanlar getirtmiştim. Bilerek şartlarımı kısıtlamış, ölmek üzere olana kadar kimsenin bana yardım etmemesini emretmiştim. Olmamıştı. Ya-pa-ma-mış-tım! Ben de tek tutkum olan şeye, teknolojiye yönelmiştim. Kendime, bir beyaz bastonun tutacağına gizlenecek kadar küçük bir kuantum bilgisayarı yapmaya… Belki o zaman bana yol gösterecek, adımlarımı …