Kendi ağaçlarından topladığı bol çam fıstığıyla süslediği irmik helvasını karmıştı. Her fıstık ona duyduğu muhabbeti, sevgiyi ve şefkati anlatsın dilemişti. Neye yarayacaksa? Ölmüştü işte, gerisi boştu. Alem helva yese ne olacaktı? Domuzlar, afiyetle yemişlerdi canım helvayı. Helvasından, fıstığından değil… Onun helvası olduğu için. Onun ölümünden mutluluk devşirdikleri için… Aha şu ite de kızan gelmişti. Dişi kancık… İstediğiyle işini görürdü nasıl olsa, ne olacaktı ki? Kim ne diyecekti hayvana? Oysa o dul bir kadındı artık. Bir şey yapmasa da yapsa da aynı olacaktı. Herkes aynı bakacaktı belki de. Evlenmek isteyeceklerdi yaşlı adamlar onunla. O ise, kimsede onda bulduğu büyüyü bulamayacak, kendisine …