“Maden olan yerde ot bitmez.” Doğru muydu bilmiyordum; ama o bunu söylemekten büyük bir haz duyuyordu. Buna inanıyordu. Keldi ve akıllı olduğunu düşünüyordu. Kel oluşunun da bunun göstergesi olduğuna inandırmıştı kendisini. Oysa o… O daha çok iş bitiriciydi, pratikti, kurnazdı. Pek iyi birisi olduğu söylenemezdi. Kötü de değildi; ama iş bitirmek, doğru olmaktan, doğru şeyleri yapmaktan daha önemliydi onun için. Böyle olduğundan da doğruluğu, doğru yolları, neden-sonuç ilişkilerini, gerçeği… pek önemsemezdi. O sabah da sigarasından bir nefes çekerken maden ve kafası arasındaki ilişkiden bahsetmişti büyük bir gururla. Hangi madendi bu? O kadar zamandır ilk defa merak etmiştim. İşte böyle ayrıntısız …