01.01.2019

Sevgili günlük;
Hakkımda ilk bilmen gereken, adımdan da önce, çok kıskanç bir insan olduğum… Birisini sahiplendiğimde, birisini “Benim” kabul ettiğimde, oldukça mülkiyetçi olabilirim. Sevgilimi sözgelimi, her gün, panzehir vererek zehirlerim. Vücudunun muhtelif yerlerini; dudaklarını, saçlarını… bu zehre bularım ki, onları öpen birisi bünyesinde panzehir olmayacağından anında, sevgi dereceme göre zehri de belirleyebilirim, çok sevmediğim biriyse anında, sevdiğim biriyse acı çekerek; öldüren zehirlerdir bunlar.
İşte bu denli kıskanç bir insanın eline düştün sevgili günlüğüm. Senin için kilitli bir kutu aldım ve bu kilidi açan kişiler için, muhteşem bir zehir hazırladım.
Kağıdın rahatlıkla emeceği, oldukça tesirli bir sıvı bu. İnsan süründüren cinsten…
Peki neden böyle bir insan oldum ben?
Bir zamanlar bir kraldım. Bir diktatör…
Aslında, param olduğu için her istediği yapılan insanlardan birisiydim. Politik bir şeyden söz etmiyorum senin anlayacağın.
Her şey benimken, her şeyin malikiyken; birden… sıradan bir insan oluvermiştim. Beni aldatan bir dostum yüzünden. Onu kontrol etmediğim için, ona güvendiğim için olmuştu tüm bunlar. Eğer üzerine bir önlem yerleştirseydim… Bir tür tuzak, bunlar başıma gelmezdi… Mesela, bana yalan söylediğinde etkinleşen bir tür sıkıntı veren; ama öldürmeyen bir önlem. Klasik koşullandırırdım böylece onu ve bana yalan söylemezdi. Bu işte öyle uzmanlaştım ki, sadece onunla konuşturduğumda bu önlemi etkinleştiriyorum ve sadece bana yalan söyleyemez hale getiriyorum yeni dostlarımı artık.
Herkese yerleştiriyorum bunu, benim olan herkese…
İşte bu sayede; üzerimden hiç ayrılmayan şüphe bulutunu, bir nebze de olsa, küçültmeyi deniyorum.
Eh, bugünlük iyi geceler, sadece benim olacak olan sevgili günlük.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir