Daktilomdan yayılan makine yağı kokusunu özlemiştim. Zilinin çınlamasını ve tuşların sesini de. Özellikle boşluk tuşununkini…
Şimdi, onunla bir attan bahsediyordum kâğıdlara. O kağıtlar da kim bilir hangi gözlere bahsedecekti aynı attan.
Sigaramı bir müsvedde kağıdının üzerine söndürdüm. Kâğıt tutuşmadı. Sadece küçük bir delik… Artık kâğıtlar bile tutuşmuyordu.
Artık hiç kimse hiçbir şeyden etkilenmiyordu.