Uzun zamandır arkadaştık. Pek konuşkan olmasa da beylik şeylerden konuştuğumuzdan, aramızda beklenti falan olmadığından seviyordum bu arkadaşlığı. Daha önce evine gitmemiştim. O gün beni çağırması için bir sebep de yoktu. Yine de konuşmadığımız bir anda, sigara içmek için güzel bir süs bitkisini de kendimizle zehirlerken beni evine davet edivermişti. Eh, ben de düşünmeden kabul etmiştim. İş çıkışı metroyla gitmiştik evine. Metrodan sonra yaklaşık yirmi dakika sessizce yürümüştük. Girip rahat etmem için kapıyı açıp ekmek almayı unuttuğunu söylemişti. Eve girer girmez, ayakkabılığın üzerindeki tek çekmecelik bölümün üzerindeki telefondan gelen telesekreter ışığını görmüştüm. Bir anda basıvermiştim düğmeye. Meraktan mı? Bilmiyorum, sanmıyorum. Çok …