Ateşi yaktım. Isınmak için değil… Rahatlamak için yaktım. Karşısında şöyle dalıp gidebilmek için…
Kim bilir hangi zamanları doyasıya düşleyebilmek için yaktım. Tek başına bir kulübede başka ne yapabilir ki insan? Bir başkası olsa masallar anlatılır ama kendi kendisine masal anlatmaktan başka ne çaresi olabilir yalnız birisinin? Ateş başında olmayınca da masallar daima eksik kalır. İşte onun için gürül gürül bir ateş yaktım.
Sonra yanıma bir karga geldi, tünedi sessiz masalımı dinlemek için. Ardından bir köpek gelip ötemde yere serildi. Köpekten sonra da bir baykuş…
Hepsi masalımı dinlemeye gelmişti. Sonra uzaklardan, yorgun argın; genç, sürüden yeni kovulmuş erkek bir kurt geldi.
Sonra başka bir insan geldi ve masal bitti.