Bir çığlık atsam ve tüm dünya duysa… Meşhur bir türkü var ya; “Bir of çeksem karşıki dağlar yıkılır.” diyen… Boş yere istemez adamcağız karşıki dağların yıkılmasını. Yüklüdür, duyguludur. Herkese mektup gelmişken ona gelmemiştir. Garip kalmıştır asker ocağında. Sevgilisi artık onun değildir, uzaktan bakmaktadır ona. Ne kadar da iyi anlayabiliyorum onu tam şu an. Bulunduğum şehirde, aynı binada yaşamamıza rağmen, türküyü çığıran adam gibi ben de askerdeyim sanki. Hem de; askere gitme olanağım yokken. Beni almazlar ki… Ben of çekecek kadar sakin olamıyorum. Onun kadar gariban hissetmediğimden belki. Daha çok, kızgın hissediyorum çünkü. Kandırılmış… Belki o da öyle hissediyordur da of …