Döner bir bilgisayar sandalyesinde oturuyorum. Yapay derinin altında süngerimsi bir yapısı var. Onun altında da demir bir aksam. Yaslanan kısmının etrafı da demir ya da çelik, tam bilmiyorum. Plastik bir parçası yok gibi. Oldukça kaliteli bir sandalye bu. O zamanlar daha çocuğum ama hatırlayabiliyorum nasıl olduğunu. O zaman bile dikkat ederdim demek böyle şeylere. Başım dönene kadar sandalyede kalmaya kararlıyım. Başımın dönmesini sevmiyorum ama orada dönmek hoşuma gidiyor. Hem canımın sıkıntısını alıyor hem de çok rahat. Masadan yarım metre uzak. Masa üzerindeki bilgisayarın ekranı karanlık. Hayal gücümün önünde hiçbir engel yok. Bir yandan dönüyorum, diğer yandan da bir astronot olduğumu …