İyi bir insanım ben. İnsanların zayıf noktalarını, onlarla karşılaşır karşılaşmaz keşfedebilsem de lehime ya da onların aleyhine kullanmam. Eğer iyi biri olmasaydım o kadar insanın canı yanardı ki, bunu düşünmek bile istemiyorum. Eğer düşünürsem elimden bir kaza çıkar diye korkuyorum.
İyi bir insanım ben. Balarılarını şerbetle, eşekarılarını yumurta sarısıyla beslerim. Ellerimden yerler. Bir kere bile sokulmadım.
Dedim ya, iyi bir insanım ben. Kuşlar kafamdan saç toplar yuvalarını örmek için. Kediler paltomun altında ısınırlar.
Kaç çete kavgasının arasına iki bıçağı ellerimle ayırarak girdiğimi saymadım bile. İyi ve güçlü bir insanım çünkü.
Kuvvetli değilim ama. Üflesen yere devirirsin. Yine de güçlü olduğum muhakkak.
İyi bir insan olsam da kolay kolay affetmem ben. Özellikle aptal insanları. Aptallığa zerre tahammül edemem.
Şimdi, tam şu an elimde bir bıçak var. Önümdeki yüksek kaldırımda, yani ayak bileklerimin hizasında da bir insan…. Aptal bir insan…
Ve ben, onu öldürüp öldürmeyeceğime, öldüreceksem nasıl öldüreceğime karar vermekteyim.
İyi bir insanım ben, melek değilim…