Telefon çalıyor. Her defasında yaptığı gibi ekrana bakıyor, ismini göremediğim kişiye göre ayarladığı bir ses tonuna karar vermek için duraksayıp açıyor. “Efendim…” Ciddiyet ile samimiyet arası, orta karar bir ton bu. Muhtemelen pek görüşmediği birisi aramış. “… Tabii, tamamdır. … Ben ayarlarım. Nasıl? Dişi mi istiyorsunuz erkek mi? … Tamam, ne kadarlık olsun? … Peki…” Muhtemelen ürettiği kedilerden birisine talip olan biri aramış. “Buraya gelir misiniz? … Süper, ne zaman? … Okey… Sizin gibi birisinin evine geleceği için çok şanslı gerçekten… Görüşmek üzere.” Doğruydu, onun kedileri arasından ayrıldığı için şanslı bir yavru vardı ortada. Kedilerden nefret eden birinin nasıl olup …