Tüyler ürperten bir rüzgar vardı sokağın girişinde. Sanki bir korku tünelinin girişiydi burası. Sokağın sonunda ne vardı? İnsan hem merak ediyor hem de girmekten korkuyordu. Ne var ki girmesi gerekiyordu. Bir paket bırakması lazımdı bu sokaktaki bir apartman dairesine. Aslında böyle şeyleri düşünemeyecek kadar çok yere paket taşımıştı. Zamanı da yoktu zaten. Ama bu rüzgar… İlk adımını attı. Sanki bir şeyler, rüzgarın içindeki bir şeyler onu uyarıyordu girmemesi için. Mecburdu. Adımını, diğer ayağıyla tamamladıktan, iki ayağını da aynı hizaya getirdikten sonra tekrar aynı ayağını ileriye gönderdi. Gönülsüz bir akıncıydı ayağı; ama emir büyük yerden gelmişti. Artık diğer ayağı onun önündeydi …
Etiket: öykü
TÜRGÖK Sekizinci Öykü Yarışması Gültekin Yazgan Özel Ödüllü Öyküm: (TÜRGÖK’ün izniyle)
Bu öykü, TÜRGÖK’ün izniyle isimsizhikayeler.com adresinde yayınlanmaktadır. Yazan: Eylem Yurtsever. Seslendiren: Ersen Orhun. Adalet: Fırladı uykusundan: – Ses duydum, bir ses duydum, diye bağırdı. Küçücük bir çocuktu o zamanlar Adalet. Belli belirsiz, ince bir sesti duyduğu. Annesine koşup söylediğinde, annesi onu yatıştırmış, birlikte çeşitli malzemelerden yaptıkları, bir şeye benzemeyen, yamru yumru da olsa tek oyuncağı olan peluş bebeğini sarılması için ona vermiş ve uyuyana kadar yanında kalmıştı. O günden sonra, belli belirsiz de olsa o ince sese benzer bir ses duyduğuna inandığı bazı zamanlar dışında o sesi bir daha duymamıştı. Adalet’in gözleri doğuştan hiç görmüyordu. Kendisini bildi bileli annesiyle yaşıyordu. …