Sabah hafifçe uyanmalı insan. Yüzünü yıkadı mı üzerinde olan az biraz ağırlık uçup gitmeli suyla. Oysa ben… Kimse, bizim hatun bile görmez ama ben koskoca otobüsle uyur kalkarım. İncecik kadın nasıl ezilmez otobüsün altında şaşarım. Nasıl sığar küçücük o yatağa koskoca otobüs? Kalktığımda yataktan ağır ağır kalkarım. Manevra yapmaya çalışır gibi. Tavandan sekeceğimi, evi yıkacağımı sanırım. Üzerimde bir otobüsün olduğuna, o koltukta çakılı olduğuma işte bu kadar inanırım. Bakın, mantıksızlık falan değil bu. Uydurma, hayal etme falan da değil. Nasıl anlayabilirsiniz ki? Siz mi anlayacaksınız beni? Eğer bugün o herif bana “Acele etsene be adam!” demeseydi… Belki bir on yıl …
Etiket: #otobüs
29.12.2020
Terliyordu. Neden? Hasta mıydı? Hava sıcak değildi. Bir şey mi tedirgin etmişti onu? Yüzü sakindi. Neden terlemekteydi? Tanımıyordum ki, sebebini soramazdım. Acaba yardımıma ihtiyacı olup olmadığını sorsa mıydım? Belki koşmuştu da ondan terlemişti. Belki bu kadar basitti. Bünyesi böyleydi belki de. Bir otobüste karşımda oturan bir adamdı alt tarafı. Yine de… Şişman falan da değildi ki. Yaşlı da değildi. Çıldıracaktım! Bu insan neden terliyordu! Ya kalp krizi geçirirse karşımda! İşte bak… şimdi de ben terlemeye başlamıştım. Kalbim de hızlanmaya başlamıştı. Otobüsten insem aklımda kalacaktı. Mutlaka sormalıydım neden terlediğini. “Beyefendi… İyi misiniz?” “Ne?” “Terliyorsunuz da?” “Sana ne kardeşim…” “Affedersiniz…” Bak, ağzımın …