İri yarıydı ama o kadar kibar konuşurdu ki, sanki un ufak olmak istercesine her kelimesinde bir kat daha kırılırdı. Bu kibarlıktan kırılma hali ona iticilikten ziyade sevimli bir hava veriyordu. Şu iri yarı ama nazik; ya da iri yarı ama saf insanlardan değildi o. Gereğinde hırçın da olmayı bilirdi. Kişilik değişimleri son derece normaldi. Bir tip değildi sonuçta. Ya da düşünmeyen bir sıradan insan müsveddesi… Kendisine has fikirleri vardı. Okurdu, yazardı, gülerdi… Kendisiyle alay ederdi. Onu onunla daha hiç konuşmadan sevmiştim. Şimdi de görüşmeye gidecektim. Bir sürü insanın yanında olsa da sanki bir randevuya çıkacakmışız gibi heyecanlıydım. O ise bundan …
Etiket: müsvedde
05.06.2018
Sinek… Rahatsız ediyordu beni. Oysa kitap okumaktaydım. Kıpırtısız bir şekilde. Sadece kitaba dikkatimi vermek istiyordum. Küçücük bir sineğin vızıltısına ve yüzüme ya da vücudumun muhtelif yerlerine temas etmesine en ufak bir tahammül ya da rıza gösteremezdim. Diğer taraftan da sineği öldürmeyi asla istemiyordum. Ne haddimeydi böyle bir terbiyesizlik yapmak! Bununla beraber sineği camdan dışarı güdecek motivasyonum da yoktu çünkü kitap okuyordum ve epey önemli bir kısmındaydım. Okuduğum bitkibilim kitabının Hiçbir paragrafını yarıda bırakıp elimdeki incecik tığla zor zahmet ördüğüm anlam zincirimi koparıp kaçırmak istemiyordum. Zaman geçiyor, kitap okunuyor, sinek rahatsız etmeye devam ediyordu. Geçen zamanla kitabımın sayfalarında azalma olsa da …