Bir paket cips masanın üzerinde öylece duruyordu. Henüz açılmamıştı, tadı ve kokusu henüz serbest değildi. Bir sürü insanın uzak durmamı söylemesi önemli değildi. O; bu aralar, belki de uzun bir süredir elde edebildiğim tek şeydi. O tokluktu, mutluluk ve sahip olmanın verdiği doyumdu. Bitene ya da doyana kadar… Sonra ağzımın tuhaf kokusunu fark etmeye başlardım ve tüm uyarılar tekrar hatırlanırdı. Sonra pişman olmayı hatırlamam gerekirdi. Vücuduma hatırlatmam. Daha pişman olmaya bile başlamadan tekrar acıkırdım. Vücudum tok olsa da önemli değildi. Uyarıların aksine bir şeyler yapmak için aç olduğumu çoktan anlamıştım. Bir paket cips masanın üzerinde öylece duruyordu. Onu itinayla açacak, …
Etiket: #paket
16.07.2020
Şekerin paketini sıyırırken çıkarttığı sesten rahatsız olmuştu; ama yapacak bir şey yoktu. Aslında daha çok canı istemişti ama ondan şeker isteyemezdi. Hem birbirlerini tanımıyorlardı hem de bir şey istemekten yapabildiğince kaçınırdı. Ona öyle öğretmişti babası. En çok verdiği öğüttü “Kimseden bir şey isteme.” Ama canı istiyordu işte. Ve görüyordu. Koskoca bir paket dolusu şeker vardı onda. Ve yiyor, yiyor, yiyordu. Karşısında durmasına rağmen bir tek şeker ikram etmemişti. Ona da babası; “kimseye bir şey verme,” mi demişti?