Bir deniz kızı oluşu dışında normal bir insandı Ritra. Evet, adı Ritra’ydı. Bildik isimlerden biri yazılıydı kimliğinde gerçi. Yine de o Ritra ismini kullanmayı tercih ediyordu. Bir anlamı yoktu. Google’a bakmak aklına geldiğinde, bir kargo şirketinin adı olduğunu görmesine rağmen fazla kurcalamamıştı. Balık kuyruğuna benzeyen bir kuyruğu olmamasına rağmen bir deniz kızı olduğunu bilirdi. Derisinin ışıltısı, yüzerken rahatlığı, suya olan reddedilemez ihtiyacı…
Deniz dışında tek zaafı vardı. Ülkesini daha iyi bir ülke yapma arzusu… Bunun için denize kıyısı olmayan başkente gitmek zorunda kaldığı bir an gelmişti bugün.
Öykü, bavullarını topladığı an başlamıştı. Tüm hikâyeler bir yolculukla başlardı ne de olsa. Onunkisi bir yol hazırlığıyla başlamıştı; çünkü bu hazırlık bir yolculuğun sonu, başka birinin başlangıcıydı.
Bavulunu hazırlamışken; üzerindeki isim yazan kolyesini diktiği yerden sökmesi gerekiyordu. ‘Ritra’ya da veda ediyordu bu yolculuğunda.
Artık ismini söylemeye bile gerek yoktu.