“Birinci Bölüm”> “İkinci Bölüm”> “Üçüncü Bölüm”> “Dördüncü Bölüm”> “Beşinci Bölüm”> “Ailemi çok seveceksin. Eminim ki konuşmak isteyeceğin en uygun insanlar onlar. Yani biziz…” “Kendi ailemle bile konuşmaya alışık değilim ben. … Dur bakalım. Zaman ne gösterecek hep birlikte yaşayacağız. Daha iyileşmedim bile.” “Haklısın.” Kuzgunun ayakları benden çok daha sağlam basıyordu toprağa. Oysa o bir kanatlıydı. İçimden yaptığım iğrenç espriye yine içimden kızdıktan sonra aklıma geldi. Acaba kuzgunlar kendilerine ya da ne bileyim… yavrularına isim veriyorlar mıydı? Şayet veriyorlarsa onun ismi neydi? İyileştiği aan gidecekse bile yolda öylesine karşılaştığın birisinin dahi ismini sormaz mıydı insan? “Sana ismini sormadığım şimdi aklıma geldi.” …
Etiket: #isim
27.06.2023
El arabasına bir yığın yeni biçilmiş çim yüklemiş onu bahçenin dışına götürüyor. Yolda en çok sevdiği kedisi çim yığınının tepesine tüneyiveriyor. Gözü kediye takılıyor. Bir isim koymaz kedilerine. Hiç koymadı. İsim koyacak çocuğu da yok. Şu ana kadar hiçbir şeyi koyduğu isimle işaretlemedi büyük ihtimalle. Böyle bir şey yaptıysa bile hiç anımsamıyor. Kediyi sevmediği anlamına gelmiyor bu, çok seviyor. Ona gülümseyip bir elini uzatarak arabaya daldırıp bir çim çekiyor ve kedinin önünde sallayarak dikkatini celp ediyor. Araba duraksıyor. Onun gibi her an bir şey yapan, verimliliğine önem veren birisi için, bu kediyi gerçekten çok sevdiğini kanıtlamış oluyor. Bir süre bu …
12.05.2020
Bir deniz kızı oluşu dışında normal bir insandı Ritra. Evet, adı Ritra’ydı. Bildik isimlerden biri yazılıydı kimliğinde gerçi. Yine de o Ritra ismini kullanmayı tercih ediyordu. Bir anlamı yoktu. Google’a bakmak aklına geldiğinde, bir kargo şirketinin adı olduğunu görmesine rağmen fazla kurcalamamıştı. Balık kuyruğuna benzeyen bir kuyruğu olmamasına rağmen bir deniz kızı olduğunu bilirdi. Derisinin ışıltısı, yüzerken rahatlığı, suya olan reddedilemez ihtiyacı… Deniz dışında tek zaafı vardı. Ülkesini daha iyi bir ülke yapma arzusu… Bunun için denize kıyısı olmayan başkente gitmek zorunda kaldığı bir an gelmişti bugün. Öykü, bavullarını topladığı an başlamıştı. Tüm hikâyeler bir yolculukla başlardı ne de olsa. …