Rahatın gerçekten battığı nadir insanlardandı. Kendisine işkence etmek gibi bir niyeti yoktu. Nefret de etmiyordu varlığından. Sadece rahattan rahatsızlığa geçme hâlini sevmiyordu. O alışma anı zor geliyordu ona. Bu konuda verdiği bir tek ödün vardı. Yumuşak bir battaniyesi vardı kendisine kullanmak için izin verdiği, hatta bunun için can attığı. O sokaklarda yaşayan küçük bir çocukken başka bir çocuk vermişti kendisine battaniyeyi. O zamanlar maviydi, şimdiyse rengi belli değildi. Galiba griye çalıyordu; ama kesin bir şey söylenemezdi tabii. Eskimişti ne de olsa. Çocuk, annelerinin kardeşiyle kendisine aynı renkte iki battaniye aldıklarını; fakat kardeşinin öldüğünü söylemişti. Onun için vermişti ona bu battaniyeyi. …
Etiket: #battaniye
03.04.2020
Emektar battaniyeme sarıldım. Bu rüyayı ertesi gece de göreceğimi biliyordum. Artık alışmalıydım. Yine de çok büyük bir boşluk oluyordu içimde bu rüyadan sonra. Koşamayacağımı, evden çıkamayacağımı biliyordum. Kulaklığımı kulağıma takıp saate bakmadan onu aradım. Görüşemeyecektik uzun zaman boyunca. Oysa yeni tanışmıştık daha. Yepyeni olasılıklar taşıyan sesini duyacaktım telefonu açınca. Acaba karşılaştığımızda ne hissedecektim? Nasıl kokacaktı? Elleri yumuşak mıydı? Bir şey yaparken gereksiz güç uyguluyor muydu; yoksa gerektiği kadar enerji harcamakla mı yetiniyordu? Beni yüzüme bakarak nasıl eleştirecekti? Bir hata yaptığımda onu söylemeyi bekletecek miydi; yoksa anında mı söyleyecekti? Arkadaşlarımın önünde tartışmaya çalışacak mıydı; ya da kendi arkadaşlarının… Herhangi bir tartışmamızı …