Büyük bir olay olmadan önce şu kapı kapanmalıydı. En azılı suçluların kapatıldığı hapishanenin kapısı, bir sabah yok olmuştu. Menteşelerine kadar çalınmıştı. Bunu fark eden gardiyanlar ve polisler kapının önünde bekliyorlardı. Sonra halk oraya akın etmeye başladı. Suçluları linç etmek istiyorlardı. Aklı evvel bir gazetecinin haberinden öğrenmişlerdi kapının yok olduğunu ve adaleti sağlamaya geliyorlardı güya. Suçlular ise bir yerlere sinmişti, bekliyorlardı. Dünya değişmişti onlar için artık. Hapishane bir tür sığınak olmuştu. Belki yarın öbür gün, kapı yerine gelirse… Kalabalık yüzünden yeni bir kapı bile yapılamıyordu. Her şey unutulana kadar böyle bekleyeceklerdi. Oysa unutulmuyordu. Her geçen gün kalabalık artıyordu. Çaresizlik insanları kendisine …