Bir tiyatro salonu vardı. Sadece bir oyun için yapılmıştı ama o oyun her gün farklı bir şekilde oynanıyordu. Hem yönetmen, hem oyuncular ve hem de seyirciler senaryoyu unutmuştu çünkü. Yazar da ölmüştü.
Etiket: #yazar
22.06.2020
Bir devlet dairesinde memur olarak çalışıyordu. Daha doğru bir tabirle kamu personeli… Uzun bir odadaydı. Odanın en ucundaki büyük masada küçücük kaldığını biliyordu. Onun küçüklüğünü vurgularcasına sandalyesinin arkalığı da oldukça uzun ve genişti. İki telefon, bir bilgisayar ve daha birkaç şey vardı masada. Ne var ki, o yoktu. Ruhu başka bir yerdeydi. Gülümsemesini başka yerlerde unutmuş olmasına rağmen kimse anlamasın diye bir yerlerden ödünç bir gülümseme alarak telafi etmeye çalışıyordu. Eylem insanı olduğunu kendisine sık sık söylemesine rağmen orada tüm gün oturması ironik değil miydi? Aslında onunla ilgili birçok şey öyleydi. Mutsuz muydu? Belki… Bazen… Çoğunlukla mutsuz olmayı kendisine yediremezdi …
27.04.2020
Sokaklar… Sokaklar insan yapımı olsa da güzel. Gerçi onları güzelleştiren insan yapımı olmaları değil. Tepede güneşin parlaması, rüzgarın hafifçe üflemesi bazen. Bazen sertleşmesi. Yağmurun yağması ve karın atıştırması. Nereden çıktı bu sokak güzellemesi değil mi? Belki sokakta onu görmüş olmamdır bunun sebebi. Saf bir çocuk… Ne tuhaf, adını bile bilmiyorum. Hoş pek önemi yok bunun ama… Önemli olan şey onunla karşılaşmış olmamız ve onun benden bir et dürüm istemiş olması. Benim de onun isteğini yerine getirip; kendim de çok sevdiğim bir yerden uzun bir et dürüm almış olmam. Mayonezli istemişti dürümü. Mayonezden nefret etsem de aldım. Beni ilgilendirmez gerçi, yiyen …
21.04.2020
Hafif bir serinlik var sokakta; ama önümdeki duvarla yanlarımdaki apartman duvarları yüzünden bu harikulade havadan aldığım zevki eksik tadabildiğimi hissediyorum. Ne yazık ki burada onu beklemeye mecburum. Bu çıkmaz sokakta… Önümdeki duvarın nereye ait olduğunu bilmiyorum ama oldukça eski bir binanın parçası olsa gerek; çünkü duvarları oluşturan taşların araları bayağı ayrılmış, üflesem birbirlerinden vazgeçecek sanki her biri. Hatta aralarında otlar büyümüş, kökleri de duvar taşlarının arasına nifak sokmaya çoktan başlamış, o eriten asitlerini salmadalar şimdi. Hatta şu aralar yapıyorlardır muhtemelen, ben onlara bakarken… Utanmadan… Duvardan biraz daha uzaklaşıp bekleyişime devam ediyorum çaresiz. Bana bir şey verecek. Çok önemli olduğunu söyledi. …