Griye çalan yeşil gözlerindeki ışığı görseydiniz bana hak vermeme gibi bir seçeneği dahi düşünemezdiniz. Evet, iddialıyım ama böyle olmak çok kolay çünkü sizi tanımıyorum. “Siz” aslında bensiniz. Çünkü “siz” dediğimde sadece kendimi görebiliyorum. Ama bunun bilincinde olduğumdan o kadar kötü durumda değilim. Kendimi kandırdığım yok yani. O zaman anlatmaya başlayayım. Size anlatırmışım gibi yaparak ama kendime anlatmaya, hatırlatmaya… Ona doyamadığımı bir daha anımsamaya… O muazzam gözleriyle yüzüme baktığında ne isterse yapmak istesem de ona ifadesiz bir yüzle bakardım. En zor olan da buydu zaten. Ona olan sevgimi belli edebilsem bu kadar zorlanmazdım. İçimde böyle tutmazdım. Patlamak zorunda kaldığımda ne olacak? …
Etiket: #ben
21.12.2022
Kafam yamru yumru. Tıpkı ikiz bir soğan gibi görünüyor. Size daha kötüsünü söyleyeyim, içimde de bir başka biri var. Şu ana kadar hiç doktora gitmedim, ama eğer gitseydim, iki çeşit DNA’m olduğunu söyleseler zerre şaşırmazdım. Ben büyüdükçe o da büyüdü. Kafam konusunda her zaman bir şeyler işitmişimdir ama hiç kimsenin sırrımı bilmiyor olması bana üstün olduğumu hissettirdiğinden o laflara hiç üzülmedim. Ben şanslıydım. İki kişiydim ve iki kişi olmak şanstı. Daha az hata yapabilirdim. İçimdeki kişi hangisi, ben hangisiyim diye bile sormuyordum kendime. Ben bizdim işte. Kendimle hiç kavga etmemiştim. Sadece iki ayrı düşünceyi iki ayrı zihin, tarafsızca ölçüp biçerek …
09.07.2020
Yanılmıştım. Zaten hep yanılmıyor muydum? Bir şekilde herhangi bir şey konusunda yanılmak, ilk defada ayakkabılarımı bile raftan alırken tutturamamak, benim için son derece alışıldık bir şeydi artık. Ama bu kez gerçekten, fena hâlde yanılmıştım. Tüm hayatımın her anında yanılıyor olmamın bir açıklaması vardı şimdi. Ben, ben değildim. Sadece bir insanın yarattığı, kendisinin nasıl olması gerektiğini düşünerek ölçüp biçtiği üç boyutlu bir heykeldim.
10.05.2020
Birbirlerini dinlemeyen, otomatik cümlelerle konuşan insanların arasında sivrilmemin, tuhaf karşılanmamın tek nedeni hiçbir şeye inanmadığımı, yani bir nihilist olduğumu söylemem olduğuna inanamıyorum bir türlü. Pek sivrildiğimi de söyleyemem; ama tuhaf karşılandığım doğru. Resmen insanlar beni bunu söylediğim için küçümsüyor yahu! İnanabiliyor musunuz? Oysa benim yaptığım tek şey, onları kendilerine yansıtmak. Nasıl olur da hiçbir şeye inanmam ben! Ben mi? Hani her sabah yediğim yumurtaların sarılarını kedilere afiyetle yemeleri için ikram eden ben… Hani tüm gün, köpek gibi çalıştıktan sonra akşamları köpekleri doyuran ben… Hafta sonlarında yaşlılarla saatlerce bulmaca çözen, defalarca dinlesem de; anılarını ayrıntılarıyla dinlemek isteyen, dişsiz gülümsemelerini çekip alıp …
22.04.2020
Başkaları için utanmaktan bıktım! Neden herhangi bir insan evladı için utanabildiğime hayret ediyorum. Ben niye utanıyorum? Mantıklı bir insanın asla yapmayacağı bir şey bu. Aslında ben de mantığımı kullanmayı bilen birisi olarak böyle bir şeyden neden ıstırap çekebildiğimi anlayamıyorum bir türlü. Yani neden savunduğumla yaşadığım bir olmuyor, idrak edebilsem muhtemelen çözerim sorunu; ama olmuyor işte, kendimi bir türlü anlayamıyorum. Başkasının bana yaptığı bir şey yüzünden ben niye utanıyorum yahu! Bu nasıl bir psikolojidir? İşte bakın, yine utanç içindeyim ve benimle hiç alakası olmayan bir konudan ötürü böyle hissediyorum. İntikam için küçülen arkadaşım yüzünden. Tamam, o benim arkadaşım ama benden ayrı …